Psychologia to fascynująca dziedzina, która przyciąga absolwentów różnych kierunków studiów. Wiedza i umiejętności w zakresie psychologii są przydatne w wielu różnych branżach. Okazuje się, że nie trzeba rozpoczynać studiów na kierunku psychologia od początku. Możliwy jest transfer ocen, kwalifikacja nawet na 5. semestr i tym sposobem skrócenie toku studiów. Wyjaśniamy, na czym to polega.
Źródło grafiki: pexels.com
Psychologia dla magistrów i licencjatów – jak skrócić tok studiów?
Czas jest wartością bezcenną, a zatem nie ma nic dziwnego w tym, że chcesz skrócić studia psychologiczne. Warunkiem jest posiadanie dorobku kształcenia i ocen, które nie są starsze niż 20 lat. Możesz się wówczas ubiegać o transfer ocen i przyjęcie na wyższy rok niż pierwszy.
Taką możliwość oferuje Akademia Wiedzy Praktycznej. W ofercie można znaleźć studia jednolite magisterskie. Są to studia stacjonarne, niestacjonarne oraz niestacjonarne w modelu RealTime Online dla osób, które uzyskały tytuł magistra lub licencjata. Psychologia dla magistrów obejmuje takie specjalności jak: psychologia kliniczna i osobowości, psychologia w biznesie lub neuropsychologia.
Skuteczne inwestowanie wymaga niemałej wiedzy i sporej dozy zdrowego rozsądku. To dziedzina, która budzi emocje, a pod ich wpływem niekiedy trudno o odpowiedzialne ruchy. Jak opanować sztukę inwestycji, by świętować sukcesy, a nie liczyć straty? Podejmij szkolenie, które dostarcza merytorycznej wiedzy, i świadomie zarządzaj finansami.
Szkolenia w WSE
Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera cieszy się nieposzlakowaną opinią w środowisku akademickim. W ofercie krakowskiej uczelni znajduje się wiele popularnych kierunków, które każdego roku podejmują przyszli studenci. Żacy mogą podjąć studia I i II stopnia, takie jak grafika reklamowa, skandynawistyka czy filologia angielska, a także podyplomowe studia psychologiczne kraków oraz wiele innych. Ofertę uzupełnia wachlarz szkoleń, z których każdy może skorzystać niezależnie od wykształcenia czy stanowiska pracy.
Studia podyplomowe online z przygotowania pedagogicznego to nowoczesna ścieżka do zdobycia niezbędnych kompetencji nauczycielskich. Dzięki elastycznym zajęciom online, uczestnicy mogą rozwijać umiejętności pedagogiczne z dowolnego miejsca i w dogodnym dla siebie czasie. To innowacyjna odpowiedź na potrzeby tych, którzy pragną realizować swoje powołanie edukacyjne w sposób nowoczesny i dostosowany do współczesnych wyzwań.
Czym są studia podyplomowe?
Studia podyplomowe to forma kształcenia, która umożliwia zdobycie specjalistycznej wiedzy lub umiejętności w określonej dziedzinie po uzyskaniu stopnia wyższego. Są skierowane przede wszystkim do absolwentów studiów licencjackich lub magisterskich, którzy chcą poszerzyć swoje kwalifikacje w konkretnym obszarze zawodowym lub naukowym. Charakteryzują się one kilkoma kluczowymi cechami. Skupiają się na głębokiej specjalizacji w określonej dziedzinie, a ich czas trwania zazwyczaj wynosi od kilku miesięcy do dwóch lat. Programy studiów podyplomowych często kładą nacisk na dostarczanie praktycznych umiejętności, które można zastosować w środowisku zawodowym. Mogą obejmować projekty, prace grupowe, a także praktyki lub staże. Warto zaznaczyć, że studia podyplomowe nie są ściśle związane z wcześniejszym kierunkiem studiów, co oznacza, że osoba posiadająca dyplom z jednej dziedziny może zdecydować się na studia podyplomowe w zupełnie innej. Po ukończeniu studiów podyplomowych uczestnik otrzymuje certyfikat lub dyplom potwierdzający zdobytą wiedzę i umiejętności. Mogą również stanowić doskonałą okazję do zdobycia dodatkowej kwalifikacji lub specjalizacji, co może przekładać się na większe szanse na rynku pracy lub rozwój kariery zawodowej. Studia podyplomowe są popularne wśród osób, które chcą podnieść swoje kwalifikacje w konkretnej dziedzinie lub zmienić ścieżkę kariery. Pozwalają na ciągłe doskonalenie i rozwój zawodowy, co w dzisiejszym dynamicznym rynku pracy jest bardzo cenione.
Długo uważano, że nauka może przybierać tylko jedną formę: dzieci siedzą wyprostowane w niewygodnej ławce i posłusznie zapisują w zeszytach słowa dyktowane im przez nauczyciela. Wszyscy współcześni spece w dziedzinie edukacji z pewnością zgodzą się jednak z tym, że dzieci uczą się najlepiej, gdy są angażowane w interaktywne i kreatywne zajęcia. Nowatorskie podejścia do nauki pozwalają uczniom na osiąganie maksimum swojego potencjału. W jaki sposób nauka poprzez zabawę może okazać się efektywniejsza?
Nauka poprzez zabawę ? przyszłość polskich szkół
Maluchy uczące się w pierwszych klasach szkoły podstawowej wręcz rozpiera energia. Chciałyby błyskawicznie dowiedzieć się wszystkiego, poznać odpowiedzi na wszystkie możliwe pytania, doświadczyć każdego zjawiska. Tradycyjne metody mogą nauczyć dzieci posłuszeństwa, ale nie rozbudzą w nich pasji do zdobywania wiedzy ? pasji, która zagwarantuje im sukcesy edukacyjne przez kolejne lata. Dzieci uczą się najlepiej poprzez odkrywanie świata w sposób aktywny i sensoryczny. Zabawa pozwala im rozwijać swoją kreatywność, umiejętności interpersonalne i wystawia na próbę ich zdolność rozwiązywania problemów. Zabawa jest dla nich przede wszystkim o wiele bardziej angażująca. Dziecko nie skupi się na słuchaniu słów nauczyciela przez całe 45 minut zajęć, należy więc stosować sposoby, które przyciągną jego uwagę. Gry i zabawy edukacyjne są nie tylko atrakcyjniejsze, ale pozwalają również na dbanie o rozwój wielopoziomowy. Nowoczesne metody nauki, takie jak wykorzystanie interaktywnego dywanu, pozwalają pod płaszczykiem wspólnej zabawy przemycić cenne lekcje.
Czym jest interaktywny dywan?
Interaktywny dywan to innowacyjne narzędzie edukacyjne, które coraz częściej pojawia się w polskich przedszkolach i szkołach. Jak działa? Specjalny rzutnik projektuje na podłogę „dywan magiczny” ? różnorodne gry i aplikacje, którymi dzieci sterują za pomocą ruchów rąk i całego ciała. Dzieci mogą skakać, tańczyć, biegać i jednocześnie uczyć się poprzez różnorodne gry logiczne, matematyczne czy językowe. W ten sposób interaktywny dywan zamienia zwykła klasę w cudowne miejsce, gdzie nauka staje się fascynującą przygodą. Polscy producenci podłóg interaktywnych, choćby takich, jak Magiczny Dywan interaktywny, podkreślają potwierdzone certyfikatami bezpieczeństwo sprzętu i mnogość jego zastosowań. Podłoga interaktywna sprawdzi się w przedszkolu i w szkole, na świetlicy i w domu kultury, w muzeum lub na firmowym evencie. Można też ją wykorzystywać jako narzędzie wspomagające rehabilitację.
W latach 60 w Anglii i w USA zaczęło rozwijać się stowarzyszenie pod nazwą Stowarzyszenie integracji psychologicznej Powstało ono gdyż powstał problem , jak połączyć różnorodne koncepcje psychologiczne w jedną całość. Zakładali oni że Trzeba próbować znaleźć czynniki wspólne w koncepcjach psychoterapeutycznych. O czynnikach wspólnych w różnych teoriach psychologicznych pisał Jareme Frenki. Zwrócił uwagę na to, że istota psychoterapii polega na „przywracaniu morale”.
To pojęcie nie ma nic wspólnego z przywracaniem moralności ale wiązało się z przywracaniem poczucia własnej wartości. Według niego przywracanie morale przebiega na bazie relacji psychoterapeutycznej. Związek terapeutyczny jest pierwszym wspólnym czynnikiem wszystkich systemów terapeutycznych Ważne jest przeniesienie i przeciw przeniesienie – jest to określony rodzaj relacji w której terapeuta musi się stać symbolem osoby znaczącej na którą jest pacjent wstanie przenieść uczucia do tej pory tłumione. Na której koncentruje swoją uwagę i odreagowuje urazy wczesnodziecięce w relacjach z osobami znaczącymi.
Psychoterapia musi stwarzać warunki umożliwiające klientowi przeżywanie uczuć. Procesy poznawcze w psychoterapii – każda forma psychoterapii prowadzi do nabycia pewnej wiedzy ( o sobie, o bliskich). Każda psychoterapia prowadzi do zmiany zachowań wiedza zdobywana w procesie psychoterapii ma za zadanie zmianę zachowań pacjenta. W różnych szkołach te zachowania są różnie rozumiane, ale proces psychoterapeutyczny ma prowadzić do zmiany ich.
Pierwsza metoda polegała na zmianie stopnia, w jakim jednostka była zgodna z dwoma ideologiami amerykańskimi, czyli konserwatywną i liberalną. Badał, czy jednostka będąca liberałem w jednej kwestii, pozostawała nim i w pozostałych. Przeciętni Amerykanie nie posiadali żadnego, wyraźnie określonego systemu ideologicznego, ( czyli według Converse byli oni ideologicznie „naiwni”). Jedynie osoby z kręgów politycznych charakteryzowały się ideologizacją postaw. Większość nie była w stanie różnicować między ideologią dwóch partii politycznych. Ich poglądy w kwestiach społeczno-ekonomicznych nie były usystematyzowane według jakiejś nadrzędnej opcji ideologicznej.
Druga metoda polegała na skorelowaniu odpowiedzi na poszczególne kwestie. Uzyskano dość silny związek między odpowiedziami na zróżnicowane pytania w przypadku elit politycznych. W przypadku zwykłych obywateli to powiązanie nie było już tak silne. Stąd wniosek, że odpowiedzi na pytania związane z kwestiami społeczno-politycznymi, były bardziej ze sobą powiązane, gdy formułowały je elity. Prawdopodobnie działo się tak, dlatego, że ci ludzie posiadają konkretną ideologię.
Trzecim miernikiem przyjętym przez Converse`a był stopień stałości opini w czasie. Postawy stabilne charakteryzowały osoby z kręgów politycznych, podobnie jak w przypadku ideologizacji czy spójności. Converse stwierdził, że o strukturze postaw społeczno – politycznych można mówić tylko i wyłącznie w przypadku elit politycznych. Przeciętni obywatele w swoich poglądach są niespójni, niestali i ideologicznie „naiwni”. Jednak w późniejszych latach pojawiły się niezgodności z tezami Converse`a. Stwierdzono m.in., że poglądy zwykłych osób (tj. z niskim wykształceniem) i elit, (czyli osób z wykształceniem wyższym), nie różniły się specjalnie. W kolejnych badaniach zwrócono uwagę na to, że preferencje społeczno – ekonomiczne mogą się różnić ze względu na więcej niż jeden wymiar. W 1981r. Lipset wymienił dwa wymiary:
Mówiąc o psychologicznych czynnikach przedsiębiorczości spróbujmy sobie najpierw wyjaśnić, czym jest sama przedsiębiorczość. Wedle teorii zawartej w Encyklopedii Powszechnej przedsiębiorczość to „zespół cech i zachowań właściwy przede wszystkim przedsiębiorcom; w teorii ekonomii przedsiębiorczość jest ujmowana bądź jako swoista forma pracy, bądź jako czwarty (obok ziemi, kapitału i pracy) czynnik produkcji; główne cechy przedsiębiorczości: umiejętność dostrzegania potrzeb i doskonalenia pomysłów oraz gotowość do podejmowania ryzyka. „Teoria ta jest bardzo ogólna i w sumie nie wiele nam mówi o samym znaczeniu zagadnienia. Posługiwać się przy tym będziemy miedzy innymi wynikami badań Pierre i Pierrette Verges i Tadeusza Tyszke. Uczeni Ci przeprowadzili badanie na dwóch grupach zawierających po 200 studentów polskich i francuskich.
Badania przeprowadzane były za pomocą ankiet, które obejmowały kilka zadań. Te, które nas interesują polegały na przedstawieniu respondentom listy ze słowami z zakresu ekonomii. Zadanie polegało na połączeniu 11 słów, które uważali za związane ze sobą. W pierwszym zadaniu słowa dotyczyły głównych pojęć ekonomicznych (np.: przedsiębiorstwo, państwo, zysk, inwestycja, produkcja itp.). W wynikach można dostrzec, że obie grupy pogrupowały słowa wokół „przedsiębiorstwa” i „państwa”, co jest zgodne rolą tych instytucji a także z wiedzą ekonomiczną zawartą w podręcznikach. Stąd wniosek, że przynajmniej studenci, jeśli nie większość społeczeństwa, prawidłowo spostrzegają podstawowe związki we współczesnej gospodarce. Natomiast w drugim zadaniu należało poklasyfikować podane 32 wyrazy w powiązane grupy. Wyrazy te dotyczyły pojęć ekonomicznych, lecz bardziej szczegółowych a także pokrewnych i związanych z osobistym stanem człowieka. Wyniki badania różniły się między studentami. Wśród studentów francuskich można wyróżnić trzy grupy pojęć:
W Polsce określenie „socjopatia” odnoszone jest do tych wszystkich przypadków o obrazie podobnym do psychopatii, w których nieprzystosowanie do życia społecznego zostało spowodowane ujemnymi wpływami środowiska. Uważa się, że osobowość większości socjopatów została niekorzystnie ukształtowana przez niewłaściwe wpływy wychowawcze. U niektórych jednak socjopatów psychopatyczne zachowanie się jest przypisywane wtórnej demoralizacji środowiskowej i traktowane jest jako przyzwyczajenie, nawyk do postępowania i sposobu życia, które są sprzeczne z wymogami społecznymi i porządkiem publicznym.
Socjopatia to zaburzenie którego etologia wyrasta wyłącznie z środowiska. Powodem jej powstania może być nieprawidłowo przebiegająca socjalizacja. Dzieje się tak wtedy gdy dziecko jest pod opieką rodziny niewydolnej wychowawczo.
Socjopatia dzieli się na
– s. dyssocjalnych (socjopatia). Człowiek chory czerpie z nieprawidłowych wzorców i uczy się nieprawidłowych reguł postępowania. Nie umie się przystosować do życia w społeczeństwie, ponieważ nikt mu nie pokazał jak należy to zrobić. Socjopata był wychowywany tak, aby utrwalić w nim naganne społecznie zachowania (ukradniesz – dostajesz nagrodę).
– s. antysocjalny (przykład psychopatii). Chory to człowiek okrutny, bezwzględny i wyrafinowany. Ma niedorozwój superego, ludzi traktuje instrumentalnie (hiperinstrumentalizm) jest nieustraszony.
– s. antysocjalny impulsywny. Brakuje mu kontroli nad sobą. Często ląduje w więzieniu.
– s. antysocjalny. Ma kontrolę nad sobą.
Wszyscy socjopaci antysocjalni potrzebują ciągłego dostymulowywania CUN. Sytuacja ta może być spowodowana przez wiele czynników, np. geny, szum cywilizacyjny, hałas informacji.