Ψ

Psychologia.XMC.PL

Procesy Poznawcze Postrzeganie Myślenie Personality

*** Psychologiczny Model Przedsiębiorczości ***

MówiÄ…c o psychologicznych czynnikach przedsiÄ™biorczoÅ›ci spróbujmy sobie najpierw wyjaÅ›nić, czym jest sama przedsiÄ™biorczość. Wedle teorii zawartej w Encyklopedii Powszechnej przedsiÄ™biorczość to “zespół cech i zachowaÅ„ wÅ‚aÅ›ciwy przede wszystkim przedsiÄ™biorcom; w teorii ekonomii przedsiÄ™biorczość jest ujmowana bÄ…dź jako swoista forma pracy, bÄ…dź jako czwarty (obok ziemi, kapitaÅ‚u i pracy) czynnik produkcji; główne cechy przedsiÄ™biorczoÅ›ci: umiejÄ™tność dostrzegania potrzeb i doskonalenia pomysłów oraz gotowość do podejmowania ryzyka. “Teoria ta jest bardzo ogólna i w sumie nie wiele nam mówi o samym znaczeniu zagadnienia. PosÅ‚ugiwać siÄ™ przy tym bÄ™dziemy miedzy innymi wynikami badaÅ„ Pierre i Pierrette Verges i Tadeusza Tyszke. Uczeni Ci przeprowadzili badanie na dwóch grupach zawierajÄ…cych po 200 studentów polskich i francuskich. Badania przeprowadzane byÅ‚y za pomocÄ… ankiet, które obejmowaÅ‚y kilka zadaÅ„. Te, które nas interesujÄ… polegaÅ‚y na przedstawieniu respondentom listy ze sÅ‚owami z zakresu ekonomii. Zadanie polegaÅ‚o na połączeniu 11 słów, które uważali za zwiÄ…zane ze sobÄ…. W pierwszym zadaniu sÅ‚owa dotyczyÅ‚y głównych pojęć ekonomicznych (np.: przedsiÄ™biorstwo, paÅ„stwo, zysk, inwestycja, produkcja itp.). W wynikach można dostrzec, że obie grupy pogrupowaÅ‚y sÅ‚owa wokół “przedsiÄ™biorstwa” i “paÅ„stwa”, co jest zgodne rolÄ… tych instytucji a także z wiedzÄ… ekonomicznÄ… zawartÄ… w podrÄ™cznikach. StÄ…d wniosek, że przynajmniej studenci, jeÅ›li nie wiÄ™kszość spoÅ‚eczeÅ„stwa, prawidÅ‚owo spostrzegajÄ… podstawowe zwiÄ…zki we współczesnej gospodarce. Natomiast w drugim zadaniu należaÅ‚o poklasyfikować podane 32 wyrazy w powiÄ…zane grupy. Wyrazy te dotyczyÅ‚y pojęć ekonomicznych, lecz bardziej szczegółowych a także pokrewnych i zwiÄ…zanych z osobistym stanem czÅ‚owieka. Wyniki badania różniÅ‚y siÄ™ miÄ™dzy studentami. WÅ›ród studentów francuskich można wyróżnić trzy grupy pojęć:

1. “prężne przedsiÄ™biorstwo”
2. “negatywne czynniki w gospodarce”
3. “gospodarka domowa”

Grupa polska dokonujÄ…c podziaÅ‚u wyodrÄ™bniÅ‚a tylko 2 grupy (pierwsze 2 punkty grupy francuskiej), trzecia grupa byÅ‚a ledwo zarysowana. Brak skojarzeÅ„ dotyczÄ…cych “gospodarki domowej” jest bardzo widocznÄ… różnicÄ… wykazanÄ… w badaniu. Najprawdopodobniej jest to wynikiem zmian zachodzÄ…cych w polskiej ekonomii w ciÄ…gu ostatnich kilkunastu lat, oraz przejÅ›ciem z centralnie planowanej gospodarki komunistycznej, dla której pojÄ™cie “gospodarki domowej” byÅ‚o pojÄ™ciem marginesowym. Ponieważ rola konsumenta jest nadal podrzÄ™dna i dokonujÄ…ce siÄ™ przeobrażenia skupiajÄ… siÄ™ na gospodarce narodowej, dlatego rozumienie zjawisk ekonomicznych w umyÅ›le przeciÄ™tnego Polaka jest skierowane wÅ‚aÅ›nie na gospodarkÄ™ narodowÄ… niż gospodarstwo domowe. Z przeprowadzonych badaÅ„ i pÅ‚ynÄ…cych z nich wniosków można zauważyć, że na naszÄ… przedsiÄ™biorczość, poza wewnÄ™trznymi predyspozycjami, majÄ… wpÅ‚yw czynniki zewnÄ™trzne, takie jak np.: historyczny ustrój paÅ„stwa czy sytuacja gospodarcza. Wyżej wymienione przykÅ‚ady można okreÅ›lić jako bezpoÅ›rednie doÅ›wiadczenie, które formuÅ‚uje wiele pojęć i opinii ludzi o życiu ekonomicznym. MogÄ… one być trafne lub nietrafne w zależnoÅ›ci od dwóch rzeczy:

1. Jakości samego doświadczenia;
2. Czy w danej sytuacji kształtującej doświadczenie wymagany był większy czy mniejszy spryt umysłowy.

Dla przykÅ‚adu można powiedzieć, że do trafnie ksztaÅ‚towanych opinii, jak siÄ™ wydaje, można zaliczyć przekonanie, że podatki pÅ‚acone przez spoÅ‚eczeÅ„stwo sÅ‚użą raczej jego administracji niż samemu spoÅ‚eczeÅ„stwu. WedÅ‚ug badaÅ„ Harrisa, z 1976r – 72% badanych amerykanów uważaÅ‚o, że podatki sÄ… stosunkowo za wysokie w porównaniu z poziomem usÅ‚ug Å›wiadczonych przez paÅ„stwo z tego tytuÅ‚u, np.: w sferze zdrowia, opieki spoÅ‚ecznej itp. Z takÄ… opiniÄ… spotykamy siÄ™ coraz częściej i to w różnych krajach. Do ukazania nietrafnego doÅ›wiadczenia posÅ‚użmy siÄ™ przykÅ‚adem Einhorna i Hogartha, którzy ukazujÄ… jak zwykÅ‚e korzystanie z doÅ›wiadczenia może utrwalać nawet najbardziej błędne mniemania. PrzykÅ‚ad polega na wyobrażeniu sobie kelnera, który uważa, że potrafi ocenić, który z klientów zostawi wysoki a który niski napiwek. W zależnoÅ›ci od tej oceny bÄ™dzie oczywiÅ›cie staranniej obsÅ‚ugiwaÅ‚ klienta wyglÄ…dajÄ…cego na hojnego a nieco mniej starannie tego, który wyglÄ…da na skÄ…pego. Należy zauważyć, że na wysokość napiwku poza diagnozÄ… kelnera ma wpÅ‚yw także jakość obsÅ‚ugi klienta. Ci klienci, którzy sÄ… staranniej obsÅ‚ugiwani bÄ™dÄ… mieli wiÄ™kszÄ… skÅ‚onność do zostawienia napiwku od tych obsÅ‚ugiwanych mniej starannie. Tak, wiÄ™c liczba możliwych przypadków wynosi cztery.

Diagnoza

K. dobry
K. słaby
Postępowanie kelnera
Staranne
Niestaranne

Kelner przy swojej diagnozie ogranicza się tylko do punków 1 i 4. Aby rzetelnie sprawdzić swoje diagnozy powinien zaryzykować i potraktować część klientów dobrych niestarannie (3) i część klientów słabych starannie (2). W przypadku wyższych napiwków w przypadku 1 i 2 niż 3 i 4 oznaczałoby to, że wysokość napiwku uzależniona jest tylko od obsługi klienta a nie od diagnozy kelnera. Gdyby jednak napiwki w punkcie 1 i 3 były wyższe od innych oznaczałoby to, że kelner ma rację w swojej diagnozie a jakość obsługi nie ma znaczenia przy ustaleniu wysokości napiwku. Jeśli w punkcie 1 napiwki są wyższe a w punkcie 4 niższe od pozostałych, oznaczałoby to, że zarówno dobre zdiagnozowanie jak i staranność obsługi mają wpływ na wysokość napiwku.

Tego rodzaju doświadczenie jest trudne do wykorzystania, gdyż zmusza nas do podjęcia ryzyka. Racjonalnie myślącemu kelnerowi ciężko jest starannie obsługiwać klienta wyglądającego na biednego czy skąpego a wręcz głupim można nazwać takiego, który obsługuje mało starannie klienta wyglądającego na zamożnego i hojnego. Stąd wynika wniosek, że jeżeli nie zaryzykujemy weryfikacji własnych przekonań możemy trwać w błędach i bezzasadnych mniemaniach.

Doświadczenie bezpośrednie, o którym mówiliśmy wyżej, jest nam pomocne jednakże nie jest jedynym źródłem wiedzy o życiu ekonomicznym. Obok doświadczenia ważna jest także komunikacja masowa. Większość informacji z zakresu ekonomii w dzisiejszych czasach jest osiągalna za pomocą środków masowego przekazu. Właśnie one przekazują nam pojęcia kształtujące nasza opinię w danej dziedzinie. Wpływ tych pojęć dokonywany jest za pośrednictwem tzw. zasady dostępności psychicznej. Wedle tej zasady ludzie utrwalają sobie pojęcia najczęściej używane w ich otoczeniu, które w następstwie stają się najłatwiej dostępne w pamięci. Tak, więc w sytuacji, w której jesteśmy zmuszeni wydać opinię na dany temat sięgamy do pamięci skąd oczywiści wybieramy te słowa, które są najłatwiej dostępne, czyli te używane w środkach masowego przekazu. Wiadomo, że media są w stanie kształtować opinie społeczną w sposób niemal nieograniczony. Dobrym przykładem na to może być wynik badań przeprowadzonych w latach 80, które dotyczyły spostrzegania naturalnego i technologicznego zagrożenia. Wyniki były zaskakujące gdyż na pierwszym miejscu znalazły się Stany Zjednoczone, na drugim Polska dalej Japonia, Norwegia, Węgry a na końcu Związek Radziecki. Ogólnie wynika z tego, że zagrożenie największe na świecie jest w Stanach Zjednoczonych a najniższe w Rosji. Wyjaśnić tę sytuacje można w dwojaki sposób. Pierwszym z nich jest teoria heurystyki, czyli dostępności psychicznej. Mówi ona o tym, że ludzie oceniając wielkość zagrożeń przypominają sobie katastroficzne wydarzenia i na tej podstawie formułują swoje oceny. Drugim sposobem są massmedia. Jak wiadomo w krajach komunistycznych prasa i media częściej, niż kraje zachodnie, informowały o jakichś katastrofach mających miejsce za granicą, niż o tego typu wydarzeniach we własnym kraju. Z tego powodu mieszkańcy Węgier przypominali sobie mniej tragicznych zdarzeń niż Amerykanie a co za tym idzie ocena zagrożenia była wyższa u ludzi z zachodu niż tych mieszkających w krajach komunistycznych. Jednakże szczególnym przypadkiem była Polska, która w tamtych czasach także należała do krajów komunistycznych a ocena zagrożenia respondentów z Polski była bardzo wysoka w porównaniu z innymi krajami bloku. Wynika to zapewne z czynnie działających i nieocenzurowanych wydawnictw podziemnych. Tak, więc widać jak dzięki zasadzie dostępności można łatwo manipulować przekonaniami ludzi, którzy są nieświadomi tego faktu. W wyżej wymienionych przykładach starliśmy się ukazać różnice w rozumieniu i interpretacji wszelkiego rodzaju pojęć z zakresu ekonomii między zwykłymi osobami a ludźmi wykształconymi.

DostÄ™pne informacje ludzie wykorzystujÄ… poprzez okreÅ›lone przewidywania dotyczÄ…ce przyszÅ‚ych stanów rozmaitych zjawisk ekonomicznych, takich jak koniunktura gospodarcza, poziom inflacji itp. Zwykle okreÅ›lane jako oczekiwanie – wywierajÄ…ce poważny wpÅ‚yw na ludzkie zachowania. Na przykÅ‚ad oczekiwania dotyczÄ…ce inflacji bÄ™dÄ… niewÄ…tpliwie wpÅ‚ywaÅ‚y na decyzje zakupów, oszczÄ™dzania, pożyczania czy negocjowania zarobków miÄ™dzy pracodawcami a zatrudnionymi. Możemy wyróżnić trzy typy oczekiwania:

1.Oczekiwania warunkowe – odnoszÄ…ce siÄ™ do zadaÅ„ lub sytuacji, nad którymi jednostka niema kontroli, np. moje oczekiwania, że w najbliższym roku wzroÅ›nie, jest oczekiwaniem warunkowym;

2. Oczekiwania intencjonalne - odnoszące się do zdarzeń, nad którymi jednostka ma kontrolę, np. moje oczekiwania, że w następnym miesiącu udam się za granicę, jest oczekiwaniem intencjonalnym;

3. Oczekiwania normalne – odnoszÄ…ce siÄ™ do takich zachowaÅ„, o których sÄ…dzimy, że inni chcieliby, abyÅ›my siÄ™ wdany sposób zachowywali, np. moje oczekiwania, że moi rodzice chcieliby, abym byÅ‚ czÅ‚owiekiem religijnym, jest oczekiwaniem normalnym.

Read More Click »

*** Socjopatia ***

W Polsce okreÅ›lenie “socjopatia” odnoszone jest do tych wszystkich przypadków o obrazie podobnym do psychopatii, w których nieprzystosowanie do życia spoÅ‚ecznego zostaÅ‚o spowodowane ujemnymi wpÅ‚ywami Å›rodowiska. Uważa siÄ™, że osobowość wiÄ™kszoÅ›ci socjopatów zostaÅ‚a niekorzystnie uksztaÅ‚towana przez niewÅ‚aÅ›ciwe wpÅ‚ywy wychowawcze. U niektórych jednak socjopatów psychopatyczne zachowanie siÄ™ jest przypisywane wtórnej demoralizacji Å›rodowiskowej i traktowane jest jako przyzwyczajenie, nawyk do postÄ™powania i sposobu życia, które sÄ… sprzeczne z wymogami spoÅ‚ecznymi i porzÄ…dkiem publicznym.

Socjopatia to zaburzenie którego etologia wyrasta wyłącznie z środowiska. Powodem jej powstania może być nieprawidłowo przebiegająca socjalizacja. Dzieje się tak wtedy gdy dziecko jest pod opieką rodziny niewydolnej wychowawczo.

Socjopatia dzieli siÄ™ na:

- s. dyssocjalnych (socjopatia). Człowiek chory czerpie z nieprawidłowych wzorców i uczy się nieprawidłowych reguł postępowania. Nie umie się przystosować do życia w społeczeństwie, ponieważ nikt mu nie pokazał jak należy to zrobić.
Socjopata byÅ‚ wychowywany tak, aby utrwalić w nim naganne spoÅ‚ecznie zachowania (ukradniesz – dostajesz nagrodÄ™).

- s. antysocjalny (przykład psychopatii). Chory to człowiek okrutny, bezwzględny i wyrafinowany. Ma niedorozwój superego, ludzi traktuje instrumentalnie (hiperinstrumentalizm) jest nieustraszony.

- s. antysocjalny impulsywny. Brakuje mu kontroli nad sobą. Często ląduje w więzieniu.

- s. antysocjalny. Ma kontrolÄ™ nad sobÄ….

Wszyscy socjopaci antysocjalni potrzebują ciągłego dostymulowywania CUN. Sytuacja ta może być spowodowana przez wiele czynników, np. geny, szum cywilizacyjny, hałas informacji.

Cechy układu nerwowego psychopatów.
Istnieje wiele podziałów psychopatów. Psychopaci prymitywni – charakteryzujÄ… siÄ™ sÅ‚abym rozwojem osobowoÅ›ci, poziom inteligencji w dolnej normie oraz psychopaci wyrafinowani u których IQ jest wysokie i dlatego sÄ… szczególnie niebezpieczni. OczywiÅ›cie istniejÄ… też typy poÅ›rednie. WedÅ‚ug innego podziaÅ‚u można rozróżnić:

-psychopatów impulsywnych (nie są zdolni do hamowania swoich impulsów)
-psychopatów kalkulatywnych(potrafią odraczać gratyfikację nawet latami, potrafią czekać aż przyjdzie moment, gdy bezpiecznie osiągną swój cel. Potrafią czekać na korzystną sytuację.)

Duzi psychopaci to tacy, których skutki dziaÅ‚aÅ„ sÄ… olbrzymie, globalne; mali natomiast najczęściej “pastwiÄ…” siÄ™ nad rodzinami, bliskim otoczeniem. Osobowość psychopaty to taka, w której istniejÄ… poważne deficyty. Wyróżnia siÄ™ psychopatie:

1. encefalopatia   – jednostka posiada cechy psychopatyczne z powodu uszkodzenia mózgu (przyczyny biologiczne)
2. charakteropatia – posiada osobowość psychopatycznÄ…, funkcjonuje jak psychopata również z przyczyn biologicznych, ale już po za ewidentnym uszkodzeniem mózgu. Przeprowadzono badania, w których okazaÅ‚o siÄ™, że mężczyźni z osobowoÅ›ciÄ… psychopatycznÄ… posiadajÄ… dodatkowy chromosom Y, ale obecnie naukowcy siÄ™ z tego wycofali.
3. socjopatia – etiologiÄ… jest Å›rodowisko, czyli sprawy zwiÄ…zane z wychowaniem. Na wskutek okolicznoÅ›ci Å›rodowiskowych ksztaÅ‚tujÄ… siÄ™ psychopatyczne cechy osobowoÅ›ci.
4. homilopatia – jej genezÄ… jest skutek głębokiego deficytu w pewnym okresie życia. To deficyt ważny we wczesnych okresach rozwojowych.
5. Psychopatia prawdziwa (wÅ‚aÅ›ciwa) – - to trwaÅ‚e niedorozwoje osobowoÅ›ci o nieznanej etiologii.

Etiopatogeneza nie jest dokładnie znana, ale istnieją pewne uwarunkowania:
Biogenne – zależą od wrodzonych wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ci ukÅ‚adu nerwowego (z psychopatiÄ… siÄ™ rodzimy). W ukÅ‚adzie nerwowym zachodzi bardzo późna mielinizacja czyli bardzo późno siÄ™ tworzy osÅ‚onka mielinowa komórki np. 20,30 lat. W mózgu nie istniejÄ… lub istniejÄ… Å›ladowe (minimalne) połączenia miÄ™dzy pÅ‚atami czoÅ‚owymi a oÅ›rodkami podkorowymi, które zarzÄ…dzajÄ… prymitywnymi emocjami, popÄ™dami. Charakterystyczne jest patrzenie w górÄ™ dla aktywizacji starych partii mózgu. I natychmiastowe przełączanie funkcji emocjonalnych na poznawcze. Stare partie mózgu nadmiernie siÄ™ rozwijajÄ…. U kobiet i mężczyzn zauważa siÄ™ mniej serotoniny w mózgu, u mężczyzn podwyższony poziom testosteronu, u kobiet obniżony poziom progesteronu. Psychopaci majÄ… czÄ™sto doskonaÅ‚y wÄ™ch; jak zwierzÄ™ta – nie utracili go w dzieciÅ„stwie. Podobno sÄ… w stanie wyczuć emocje za pomocÄ… wÄ™chu. Zachowania agresywne sÄ… spowodowane uszkodzeniami prawego pÅ‚ata skroniowego lub uszkodzeniem ciaÅ‚a migdaÅ‚owatego. Sam ukÅ‚ad ukÅ‚ad wegetatywny u psychopatów jest niezwykle stabilny, dziÄ™ki czemu majÄ… tzw. stalowe nerwy.

PsychospoÅ‚eczne – bierze siÄ™ również pod uwagÄ™ przypadki wczesnodzieciÄ™cego zepsucia charakteru pod wpÅ‚ywem ujemnych wpÅ‚ywów Å›rodowiskowych. Spojrzeniu psychopaty brakuje emocji i jest ono tak zimne, jak puste spojrzenie gada. Gadom brakuje limbicznej części mózgu, gdzie rezydujÄ… wspomnienia, emocje, uspoÅ‚ecznienie i instynkty rodzicielskie. Psychopaci sÄ… opisywani jako “zimnokrwiÅ›ci”.

Charakterystyka osobowości psychopatycznej.
Scharakteryzować osobowość psychopatycznÄ… jest niezwykle trudno, a to z tego powodu, że do koÅ„ca nie wiadomo, czy można danÄ… psychopatiÄ™ zaklasyfikować już do jednostki chorobowej, czy też nie. KolejnÄ… sprawÄ… jest to, że przy błędnej diagnozie na “podstawie pozorów” można jednostce zrobić wielkÄ… krzywdÄ™. Osobowość psychopatyczna to taka osobowość, u której wystÄ™pujÄ… poważne deficyty, czyli braki. To braki w wielu dziedzinach, które tworzÄ… pewien caÅ‚y system. Deficyty te dotyczÄ… głównie:

1 uczuciowoÅ›ci wyższej – (głównie spoÅ‚ecznej), niekoniecznie w życiu osobistym).

2 deficyt superego - deficyty w sferze etycznej, sumienia, moralnoÅ›ci – może je znać, ale nie peÅ‚niÄ… w jego zachowaniu roli regulacyjnej; lubiÄ… usypiać czujność.

3 deficyt lÄ™ku, wstydu, winy – nie posiadajÄ… uczuć, których uczy siÄ™ nas w dzieciÅ„stwie, dlatego nie wiadomo jak socjalizować, ponieważ nie można siÄ™ odwoÅ‚ać do tych uczuć, gdyż ich po prostu nie majÄ….

4 deficyt konfliktów wewnÄ™trznych – To kompletne przeciwieÅ„stwo neurotyzmu. Taka osoba nie miewa problemów z sobÄ…, nie miewa konfliktów wewnÄ™trznych, poziom akceptacji wewnÄ™trznej jest wysoki; kompletny deficyt samokrytycyzmu. Siebie postrzega jako osobÄ™ bez zarzutu, jest osobowoÅ›ciÄ… narcystycznÄ….

5 deficyt uspoÅ‚ecznienia – jednostka niezdolna jest do tworzenia trwaÅ‚ych zwiÄ…zków opartych na wiÄ™zi, niewyrafinowanych. To nie jest kwestia zÅ‚ej woli, ale niezdolność, nie jest w stanie.

6 deficyt wglÄ…du w siebie – ma mniejszy wglÄ…d w siebie niż inne osoby, ale jest w stanie dostrzec u innych osób cechy na podstawie zachowaÅ„, których on nie ma; najczęściej uważa te cechy jako balast, ale potrafi je również naÅ›ladować!

Osoba psychopatyczna ma do innych ludzi stosunek instrumentalny i manipulatorski. Lubi manipulować, wykorzystywać do wÅ‚asnych celów. Inne osoby dla osoby psychopatycznej to przedmioty, narzÄ™dzia do osiÄ…gniÄ™cia wÅ‚asnych celów. NajlepszÄ… metodÄ… dla takich osób jest rozpoznać sÅ‚abe punkty drugiego czÅ‚owieka. Poziom inteligencji jest taki sam jak u innych ludzi. W przypadku wysokiego ilorazu inteligencji, taka osoba jest bardziej wyrafinowana i niebezpieczna. Zbrodnie sÄ… popeÅ‚niane z niemożliwoÅ›ci zrozumienia oceny swych czynów. Osoby psychopatyczne sÄ… bardzo bystre w wychwytywaniu sÅ‚abych stron ludzi. Psychopaci nie identyfikujÄ… siÄ™ z nikim, nie broni swojego otoczenia, chyba, że jest mu do czegoÅ› potrzebne. SÄ… zazwyczaj dobrymi obserwatorami. Wszystkie swoje zachcianki, speÅ‚niajÄ… czÄ™sto w “super jedwabnych rÄ™kawiczkach”, czego otoczenie nie zauważa. Wysoki poziom testosteronu u mężczyzn i progesteronu u kobiet sprawia, że czujÄ… siÄ™ bezpiecznie, niski poziom serotoniny, że zaburza siÄ™ u nich afekt. Wysoki poziom testosteronu powoduje, że na twarzach rysuje siÄ™ szczery uÅ›miech z powodu poczucia bezpieczeÅ„stwa i siÅ‚y.

*Naczelną rolę u psychopaty pełnią emocje, potem funkcje poznawcze (odwrotnie jak u prawidłowej osobowości). Najistotniejsze są popędy, emocje a dopiero na końcu intelekt. Mają nietypowy poziom frustracji na stres:

- kalkulatywni – nienormalnie wysoki, potrafiÄ… czekać latami na speÅ‚nienie swych pragnieÅ„, osiÄ…ganie celów
- impulsywni – wybitnie niski, nie panujÄ…, reagujÄ… natychmiast

Read More Click »