Mówi się, że samobójstwo jest dziedziczne. Jak jest naprawdę trudno powiedzieć. Ponieważ depresja, która jest jakby siostrą samobójstwa ma charakter dziedziczny a oprócz tego może nastąpić identyfikacja z osobami cierpiącymi na depresję. Samobójstwo jest brutalnym przerwaniem depresji. Są rodziny, u których samobójstwo występuje jako wzór rozwiązywania problemów. Rodziny osób, które zmarły śmiercią samobójczą Shneidman nazywa ofiarami ocalenia gdyż głęboko cierpią i mają poczucie winy. Należą oni do grupy o większym ryzyku, wskaźnik samobójstw w takich rodzinach jest wyższy. Do grup ryzyka należą też znajomi i przyjaciele osoby, która popełniła samobójstwo. Samobójstwo jest więc zaraźliwe. Pierwszy przykład takiego zarażenia to reakcja na książkę Goethego : “Cierpienia młodego Wertera” .
Badania robione obecnie w Wiedeńskim Ośrodku Zapobiegania Samobójstw dowodzą, że jeżeli wiadomość o samobójstwie ukaże się na pierwszej stronie gazet to wpływa to na wzrost wskaźnika samobójstw. Gdy poproszono o nie umieszczanie takich wiadomości dla eksperymentu to liczba samobójstw spadła. Samobójstwo więc to zjawisko, które podlega modelowaniu.

Inną błędną opinią jest stwierdzenie,  że samobójstwo pojawia się głw. u biednych. Tymczasem samobójstwo to zjawisko demokratyczne pojawia się zarówno wśród biednych i bogatych (np. Marlin Monroe ). Ludzie błędnie oczekują, że gdy minie największa depresja to zażegnana zostaje groźba samobójstwa. Tymczasem najwięcej samobójstw zdarza się po wyjściu z największego kryzysu gdyż człowiek w depresji nie ma siły i dostatecznej energii by się zabić. Zabicie siebie wymaga pewnej organizacji. Samobójstwo jest zjawiskiem bardzo silnie osadzonym w kulturze. Różne kraje mają różny współczynnik samobójstw. Na pierwszym miejscu jest Litwa a na drugim Rosja. Polska jest na 24 miejscu (za nami są Stany Zjednoczone ). W Europie z wysokiego wskaźnika słyną Węgry. Niski wskaźnik mają Włochy, Grecja, Hiszpania, Portugalia. Wzór węgierski jeśli chodzi o samobójstwo oznacza, że samobójstwa umiłowane są domeną młodych kobiet, natomiast samobójstwa dokonane są specjalnością starszych mężczyzn. Wzór polski polega na tym, że w Polsce są wysokie wskaźniki samobójstw pomiędzy 45 a 54 rokiem u mężczyzn. Wysokie wskaźniki są w Japonii gdyż do niedawna samobójstwo uchodziło za przejaw honoru. Japonia słynie także z samobójstw rozszerzonych, które najpełniej oddają rolę instynktu agresji w samobójstwie. Samobójstwo rozszerzone polega na tym, że człowiek najpierw zabija kogoś a potem siebie. Taki typ występuje najczęściej u młodych kobiet zdradzonych przez mężów. Jest to chęć ukarania męża gdyż zabiera ona siebie i potomka narażając męża na poczucie winy. Grupy ryzyka w krajach zachodnich to młoda dziewczyna – samobójstwo usiłowanie, grube dziecko, starszy mężczyzna – samobójstwo dokonane. W krajach bliskiego i dalekiego wschodu więcej jest kobiet samobójczyń. wiąże się to z pozbawieniem praw przez kobiety. Statystycznie samobójstwa popełniają częściej osoby samotne, żonaci częściej padają ofiarą zabójstw. Statystycznie częściej samobójstwa popełniają emigranci niż rdzenna ludność . Często nagła strata majątku pociąga do samobójstwa (np. ostatni krach na giełdzie w USA ). Wysoki wskaźnik samobójstw jest w grupach bezrobotnych. W naszej szerokości geograficznej dużo samobójstw zdarza się wczesną wiosną. Niektórzy twierdzą, że jest to na zasadzie kontrastu między jakby śmiercią wewnętrzną a rozkwitającym życiem.

Badania wykazały, że ostatnio w Polsce najwięcej było samobójstw w maju (można to tłumaczyć niepowodzeniami w szkole ) a następnie we wrześniu (powrót z wakacji). Następnie jest okres świąt Bożego Narodzenia zwany świąteczną depresją. Jest to okres zwiększonej depresji gdyż przypominają nam się osoby, które odeszły, wspomnienia z dawnych lat, szał przygotowań, który potem rozczarowuje, sprawa rodziny, która na co dzień rozmija się a gdy są razem wybuchają konflikty. Następnie okres Sylwestra – jest to bardzo niebezpieczny czas : dokonuje się bilans życiowy, obawa przed przyszłością, samotność. Ale to tylko kropla, która przelewa kielich .

Podział samobójstw :
W każdym samobójstwie pragnienie śmierci ma charakter ambiwalentny. Ze względu na siłę ambiwalencji wyróżnia się różne typy samobójstw

1. Samobójstwa prawdziwe
2. Samobójstwa rzekome
3. Samobójstwa demonstracyjne

W samobójstwach prawdziwych pragnienie śmierci jest najsilniejsze aczkolwiek podlega wahaniom i do ostatniej chwili osoba oczekuje, że ktoś ją uratuje. Są to samobójstwa zaplanowane bardzo starannie np. testament. Tutaj bardzo silnie dochodzi do głosu element agresji do kogoś innego, chęć zabicia kogoś. Nie tylko trzeba pytać komu samobójca życzył śmierci ale kto z otoczenia samobójcy życzył mu śmierci. W samobójstwach rzekomych przeważa motyw ucieczki – zasnąć, zapomnieć o wszystkim. Np. mąż wraca do domu i widzi kartkę od żony :”Jak mnie kochasz to mnie obudź” – to element gry ze śmiercią. Albo mnie ktoś uratuje i coś się zmieni albo będę mieć święty spokój. Samobójstwa demonstracyjne mają często na celu manipulowanie otoczeniem. Często nie wiemy gdzie kończy się manipulacja a gdzie jest zagrożenie życia. Często występuje ten typ samobójstw u osobowości histerycznej – to taka próba wymuszenia .