Psychologia.XMC.PL

Procesy Poznawcze Postrzeganie Myślenie Personality

p nk beautiful trauma world tour pink koncert warszawa pge narodowy bilety na

span class f cze poznaj najciekawsze atrakcje dla dzieci w kołobrzegu i okolicy na przydadzą się słoneczne pochmurne dni

terapia integracji sensorycznej

terapia integracji sensorycznej zmysł dotyku przedsionkowy oraz proprioceptywny zaczynają funkcjonować w bardzo wczesnym etapie życia

.:: Socjopatia ::.

W Polsce określenie “socjopatia” odnoszone jest do tych wszystkich przypadków o obrazie podobnym do psychopatii, w których nieprzystosowanie do życia społecznego zostało spowodowane ujemnymi wpływami środowiska. Uważa się, że osobowość większości socjopatów została niekorzystnie ukształtowana przez niewłaściwe wpływy wychowawcze. U niektórych jednak socjopatów psychopatyczne zachowanie się jest przypisywane wtórnej demoralizacji środowiskowej i traktowane jest jako przyzwyczajenie, nawyk do postępowania i sposobu życia, które są sprzeczne z wymogami społecznymi i porządkiem publicznym.

Socjopatia to zaburzenie którego etologia wyrasta wyłącznie z środowiska. Powodem jej powstania może być nieprawidłowo przebiegająca socjalizacja. Dzieje się tak wtedy gdy dziecko jest pod opieką rodziny niewydolnej wychowawczo.

Socjopatia dzieli się na:

- s. dyssocjalnych (socjopatia). Człowiek chory czerpie z nieprawidłowych wzorców i uczy się nieprawidłowych reguł postępowania. Nie umie się przystosować do życia w społeczeństwie, ponieważ nikt mu nie pokazał jak należy to zrobić.
Socjopata był wychowywany tak, aby utrwalić w nim naganne społecznie zachowania (ukradniesz – dostajesz nagrodę).

- s. antysocjalny (przykład psychopatii). Chory to człowiek okrutny, bezwzględny i wyrafinowany. Ma niedorozwój superego, ludzi traktuje instrumentalnie (hiperinstrumentalizm) jest nieustraszony.

- s. antysocjalny impulsywny. Brakuje mu kontroli nad sobą. Często ląduje w więzieniu.

- s. antysocjalny. Ma kontrolę nad sobą.

Wszyscy socjopaci antysocjalni potrzebują ciągłego dostymulowywania CUN. Sytuacja ta może być spowodowana przez wiele czynników, np. geny, szum cywilizacyjny, hałas informacji.

Cechy układu nerwowego psychopatów.
Istnieje wiele podziałów psychopatów. Psychopaci prymitywni – charakteryzują się słabym rozwojem osobowości, poziom inteligencji w dolnej normie oraz psychopaci wyrafinowani u których IQ jest wysokie i dlatego są szczególnie niebezpieczni. Oczywiście istnieją też typy pośrednie. Według innego podziału można rozróżnić:

-psychopatów impulsywnych (nie są zdolni do hamowania swoich impulsów)
-psychopatów kalkulatywnych(potrafią odraczać gratyfikację nawet latami, potrafią czekać aż przyjdzie moment, gdy bezpiecznie osiągną swój cel. Potrafią czekać na korzystną sytuację.)

Duzi psychopaci to tacy, których skutki działań są olbrzymie, globalne; mali natomiast najczęściej “pastwią” się nad rodzinami, bliskim otoczeniem. Osobowość psychopaty to taka, w której istnieją poważne deficyty. Wyróżnia się psychopatie:

1. encefalopatia – jednostka posiada cechy psychopatyczne z powodu uszkodzenia mózgu (przyczyny biologiczne)
2. charakteropatia – posiada osobowość psychopatyczną, funkcjonuje jak psychopata również z przyczyn biologicznych, ale już po za ewidentnym uszkodzeniem mózgu. Przeprowadzono badania, w których okazało się, że mężczyźni z osobowością psychopatyczną posiadają dodatkowy chromosom Y, ale obecnie naukowcy się z tego wycofali.
3. socjopatia – etiologią jest środowisko, czyli sprawy związane z wychowaniem. Na wskutek okoliczności środowiskowych kształtują się psychopatyczne cechy osobowości.
4. homilopatia – jej genezą jest skutek głębokiego deficytu w pewnym okresie życia. To deficyt ważny we wczesnych okresach rozwojowych.
5. Psychopatia prawdziwa (właściwa) – - to trwałe niedorozwoje osobowości o nieznanej etiologii.

Etiopatogeneza nie jest dokładnie znana, ale istnieją pewne uwarunkowania:
Biogenne – zależą od wrodzonych właściwości układu nerwowego (z psychopatią się rodzimy). W układzie nerwowym zachodzi bardzo późna mielinizacja czyli bardzo późno się tworzy osłonka mielinowa komórki np. 20,30 lat. W mózgu nie istnieją lub istnieją śladowe (minimalne) połączenia między płatami czołowymi a ośrodkami podkorowymi, które zarządzają prymitywnymi emocjami, popędami. Charakterystyczne jest patrzenie w górę dla aktywizacji starych partii mózgu. I natychmiastowe przełączanie funkcji emocjonalnych na poznawcze. Stare partie mózgu nadmiernie się rozwijają. U kobiet i mężczyzn zauważa się mniej serotoniny w mózgu, u mężczyzn podwyższony poziom testosteronu, u kobiet obniżony poziom progesteronu. Psychopaci mają często doskonały węch; jak zwierzęta – nie utracili go w dzieciństwie. Podobno są w stanie wyczuć emocje za pomocą węchu. Zachowania agresywne są spowodowane uszkodzeniami prawego płata skroniowego lub uszkodzeniem ciała migdałowatego. Sam układ układ wegetatywny u psychopatów jest niezwykle stabilny, dzięki czemu mają tzw. stalowe nerwy.

Psychospołeczne – bierze się również pod uwagę przypadki wczesnodziecięcego zepsucia charakteru pod wpływem ujemnych wpływów środowiskowych. Spojrzeniu psychopaty brakuje emocji i jest ono tak zimne, jak puste spojrzenie gada. Gadom brakuje limbicznej części mózgu, gdzie rezydują wspomnienia, emocje, uspołecznienie i instynkty rodzicielskie. Psychopaci są opisywani jako “zimnokrwiści”.

Charakterystyka osobowości psychopatycznej.
Scharakteryzować osobowość psychopatyczną jest niezwykle trudno, a to z tego powodu, że do końca nie wiadomo, czy można daną psychopatię zaklasyfikować już do jednostki chorobowej, czy też nie. Kolejną sprawą jest to, że przy błędnej diagnozie na “podstawie pozorów” można jednostce zrobić wielką krzywdę. Osobowość psychopatyczna to taka osobowość, u której występują poważne deficyty, czyli braki. To braki w wielu dziedzinach, które tworzą pewien cały system. Deficyty te dotyczą głównie:

1 uczuciowości wyższej – (głównie społecznej), niekoniecznie w życiu osobistym).

2 deficyt superego - deficyty w sferze etycznej, sumienia, moralności – może je znać, ale nie pełnią w jego zachowaniu roli regulacyjnej; lubią usypiać czujność.

3 deficyt lęku, wstydu, winy – nie posiadają uczuć, których uczy się nas w dzieciństwie, dlatego nie wiadomo jak socjalizować, ponieważ nie można się odwołać do tych uczuć, gdyż ich po prostu nie mają.

4 deficyt konfliktów wewnętrznych – To kompletne przeciwieństwo neurotyzmu. Taka osoba nie miewa problemów z sobą, nie miewa konfliktów wewnętrznych, poziom akceptacji wewnętrznej jest wysoki; kompletny deficyt samokrytycyzmu. Siebie postrzega jako osobę bez zarzutu, jest osobowością narcystyczną.

5 deficyt uspołecznienia – jednostka niezdolna jest do tworzenia trwałych związków opartych na więzi, niewyrafinowanych. To nie jest kwestia złej woli, ale niezdolność, nie jest w stanie.

6 deficyt wglądu w siebie – ma mniejszy wgląd w siebie niż inne osoby, ale jest w stanie dostrzec u innych osób cechy na podstawie zachowań, których on nie ma; najczęściej uważa te cechy jako balast, ale potrafi je również naśladować!

Osoba psychopatyczna ma do innych ludzi stosunek instrumentalny i manipulatorski. Lubi manipulować, wykorzystywać do własnych celów. Inne osoby dla osoby psychopatycznej to przedmioty, narzędzia do osiągnięcia własnych celów. Najlepszą metodą dla takich osób jest rozpoznać słabe punkty drugiego człowieka. Poziom inteligencji jest taki sam jak u innych ludzi. W przypadku wysokiego ilorazu inteligencji, taka osoba jest bardziej wyrafinowana i niebezpieczna. Zbrodnie są popełniane z niemożliwości zrozumienia oceny swych czynów. Osoby psychopatyczne są bardzo bystre w wychwytywaniu słabych stron ludzi. Psychopaci nie identyfikują się z nikim, nie broni swojego otoczenia, chyba, że jest mu do czegoś potrzebne. Są zazwyczaj dobrymi obserwatorami. Wszystkie swoje zachcianki, spełniają często w “super jedwabnych rękawiczkach”, czego otoczenie nie zauważa. Wysoki poziom testosteronu u mężczyzn i progesteronu u kobiet sprawia, że czują się bezpiecznie, niski poziom serotoniny, że zaburza się u nich afekt. Wysoki poziom testosteronu powoduje, że na twarzach rysuje się szczery uśmiech z powodu poczucia bezpieczeństwa i siły.

*Naczelną rolę u psychopaty pełnią emocje, potem funkcje poznawcze (odwrotnie jak u prawidłowej osobowości). Najistotniejsze są popędy, emocje a dopiero na końcu intelekt. Mają nietypowy poziom frustracji na stres:

- kalkulatywni – nienormalnie wysoki, potrafią czekać latami na spełnienie swych pragnień, osiąganie celów
- impulsywni – wybitnie niski, nie panują, reagują natychmiast

(more…)

Kategoria : Psychologia | Comment (0)

.:: Psychopatia ::.

Mimo różnic istniejących w poglądach na psychopatię między poszczególnymi autorami, panuje jednak prawie ogólna zgoda, że psychopaci nie są w całej pełni normalni psychicznie. Istnieje również prawie ogólny pogląd, że nie są oni chorzy psychicznie, a wykazują jedynie pewien defekt psychiczny, kalectwo, które z reguły jednak nie upośledza ich inteligencji, chociaż niekiedy może być ona obniżona. Defekt ten nie jest przy tym spowodowany możliwymi obecnie do stwierdzenia zmianami organicznymi mózgu. Mówiąc o psychopatiach często używa się określenia “osobowości psychopatyczne”. Ma to na celu zaakceptowanie, że istniejące u psychopatów anomalie dotyczą zorganizowanej struktury cech indywidualnych i sposobów zachowania, które decydują o specyficznych sposobach przystosowania się do środowiska społecznego, a ściślej życia społecznego. Położenie nacisku na osobowość i tym samym więc na przystosowanie do życia społecznego, ma szczególne znaczenie, ponieważ tym co najbardziej rzuca się w oczy u psychopatów, jest właśnie brak lub niedostatek tego przystosowania. Zjawisko to jest spowodowane odchyleniami o typie kalectwa psychicznego w zakresie przede wszystkim popędów, uczuć sposobu i tempa reagowania na bodźce zewnętrzne, wyobraźni i woli. Często bywa ono dodatkowo pogłębione niekorzystnymi wpływami środowiska oraz powstaniem przyzwyczajenia do określonego sposobu życia i postępowania. Zdaniem K. Schneidera “osobowości psychopatyczne” są takimi anormalnymi osobowościami, które same cierpią z powodu swojej anormalności albo z powodu ich anormalności cierpi społeczeństwo. Etiologii psychopatii nie można podać w sposób jednoznaczny, nie budzący wątpliwości. Nawet rozważania dotyczące tego problemu natrafiają na ogromne trudności, ponieważ samo pojęcie psychopatii jest mało precyzyjne oraz jest sprawą dyskusyjną, czy psychopatię w ogóle można traktować jako jednostkę nozologiczną. Nie wnikając głębiej w to zagadnienie można stwierdzić, że przyczynami psychopatii mogą być te wszystkie czynniki, które mogą powodować odchylenia o typie kalectwa psychicznego w zakresie przede wszystkim popędów, uczuć, sposobu i tempa reagowania na bodźce zewnętrzne, wyobraźni oraz woli o takim nasileniu lub tego rodzaju, że uniemożliwiają one pełne przystosowanie do życia społecznego. Odchylenia te nie mogą być jednak związane przyczynowo z możliwymi obecnie do stwierdzenia zmianami organicznymi mózgu, nie mogą być również tylko wynikiem oddziaływania niekorzystnych czynników wychowawczych ewentualnie stanowić zespołu objawów jakiejś innej określonej jednostki chorobowej.

W tej sytuacji więc przyczyną psychopatii może być prawdopodobnie dziedziczność, aberracje chromosomów ewentualnie inne jakieś czynniki, których na razie nie znamy. Nie można również wykluczyć, że przyczyną psychopatii może być jednocześnie kilka czynników, łącznie z dodatkowym oddziaływaniem niekorzystnych czynników wychowawczych.
Psychopatie są wprawdzie defektem psychicznym, ale ujawnienie się tego defektu może nastąpić w dość dużym przedziale czasu. Wydaje się, że szczególnie często ujawnia się on około 9 – 11 roku życia.

Zaburzenia osobowości, które daję się zaobserwować po raz pierwszy w kilka lat po zakończeniu pokwitania lub jeszcze później, mimo że mogą być podobne po psychopatii, z reguły nie są psychopatami. Psychopatie jako defekt psychiczny cechuje raczej stabilność, mimo to jednak występuje w nich pewna dynamika. K.Schneider stoi na stanowisku że “osobowości psychopatyczne” należy rozpatrywać w sposób podobny jak osobowości normalne. Prawie wszystko co Dotyczy osobowości normalnych, dotyczy również i “osobowości psychopatycznych”. Zasadnicze cechy osobowości mają charakter wrodzony, nie należy jednak pojmować ich sztywno każda osobowość rozwija się, zmienia. Zmiany osobowości, będące następstwem przemian jej somatycznego, biologicznego podłoża, przebiegają zgodnie z biologiczną krzywą życia. Rozwój zmiany osobowości dokonują się jednak nie tylko na podstawie czynników biologicznych, wielki wpływ wywierają również indywidualne doświadczenia, przeżycia, otoczenie, wychowanie, nauka. Ten sam proces biologiczny na skutek wpływów zewnętrznych może mieć różne znaczenie, różnie przejawiać się. Właściwości psychiczne psychopatów, które wpływają negatywnie na ich zdolność przystosowania się do życia społecznego, mogą ulegać zaostrzeniu – dekompensacji lub załagodzeniu – kompensacji. Leczenie psychopatii należy pojmować nie w sensie ściśle lekarskim, lecz wychowawczym. W większości przypadków jest ono zresztą bardzo problematyczne, jeżeli ma się do czynienia z osobami dorosłymi. U dzieci psychopatycznych właściwym wychowaniem można osiągnąć niekiedy dobre i względnie trwałe wyniki. Ogólnie przyjętej klasyfikacji psychopatii nie ma. Jedną z najbardziej znanych jest klasyfikacja psychopatii opracowana przez K.Schneidera, który wydzielił i opisał następujące zasadnicze typy osobowości psychopatycznych.

1.Psychopaci hipertymiczni – są to osoby aktywne o wesołym usposobieniu i żywym temperamencie. Nierzadko są oni dobrotliwi, gotowi do udzielania pomocy, wydajnie pracujący, ale powierzchowni i niedokładni, nie można na nich polegać, cechuje ich nierozważna pewność siebie i optymizm. Zachowanie ich jest często bez dystansu, bardzo swobodne.

2.Psychopaci depresyjni – są to ludzie spokojni, brakuje im wiary w siebie, ufności, przede wszystkim widzą odwrotną stronę, nic nie jest pogodne wszystko jest przez coś zakłócone. Pochłaniają ich rozmyślania oderwane od codziennych zadań. Jeżeli nie mają oni rzeczywistych kłopotów, to wyszukują sobie jakieś nierealne zmartwienia.

3.Psychopaci niepewni siebie - ludzi tych cechuje ich skrępowanie i nieśmiałość. Ich skrupuły, wątpliwości i niedostatek samopoczucia mogą dotyczyć wszystkiego, szczególnie jednak często są związane z problemami etycznymi.

4.Psychopaci fanatyczni – u osób tych istnieje tendencja do powstawania idei nadwartościowych, które ich całkowicie opanowują i pobudzają do działania, starają się dochodzić za wszelką cenę do swoich słusznych lub często wątpliwych praw.

5.Psychopaci żądni uznania – są to osoby które cechuje sztuczność i próżność. Istniejąca u nich tendencja do zwracania na siebie uwagi otoczenia może przejawiać się ekscentrycznością, niezwykłością wypowiadanych poglądów i zachowania się oraz niestosownością publicznych wystąpień.

6.Psychopaci o chwiejnym nastroju – osoby te charakteryzuje nagłe występowanie stanów uczuciowych nacechowanych obniżeniem nastroju oraz jednocześnie drażliwością.

7.Psychopaci wybuchowi - są to osoby, które z najsłabszych przyczyn unoszą się gniewem.

8.Psychopaci chłodni uczuciowo – osoby te cechuje zupełny brak współczucia, litości, wstydu, poczucia honoru, skruchy, sumienia.

9.Psychopaci o słabej woli – są oni niezdolni do przeciwstawiania się oddziaływujących na nich wpływom.

10.Psychopaci asteniczni - są to przede wszystkim osoby, które czują się niepełnowartościowe psychicznie. Skarżą się one najczęściej na ogólną małą sprawność, niezdolność do koncentracji, złą pamięć. Bardzo często pojawiają się u nich zaburzenia czynnościowe o charakterze nerwicowym.

“Międzynarodowa klasyfikacja chorób urazów i przyczyn zgonów” przyjęła następujący podział zaburzeń osobowości:

1.Osobowość paranoidalna – osobowość nieprawidłowa o szczególnie zaznaczonej sensytywności, zawiści, uporze.
2.Osobowość cyklotymiczna – zaznaczają się stałe odchylenia od przeciętnego poziomu nastroju
3.Osobowość schizoidalna - unikanie szerszych kontaktów, samotnictwo, chłód uczuciowy
4.Osobowość wybuchowa – niestałość nastroju, wybuchy złości
5.Osobowość anankastyczna – stałe poczucie niepewności, upór
6.Osobowość histeryczna – zależność od innych osób, niestałość i płytkość uczuć, teatralność
7.Osobowość asteniczna - brak inicjatywy, samodzielności
8.Osobowość antysocjalna

(more…)

Kategoria : Psychologia | Comment (0)

Psychologia.XMC.PL

.:: Socjopatia ::.

.:: Psychopatia ::.

* Ads *

* * * Kategorie * * *

* * * Tags * * *

Loading...

Login

Rejestracja

Przypomnienie

.:: Tematy ::.

.:: Links ::.

Psychologia.XMC.PL

.:: Socjopatia ::.

.:: Psychopatia ::.

*** Ads ***

* * * Kategorie * * *

* * * Tags * * *

Loading...

Login

Rejestracja

Przypomnienie

.:: Tematy ::.

.:: Links ::.

* Ads *